روزی روزگاری، در زمان‌های دور، سرزمینی سرسبز و زیبا بود که مردمانش به دوستی و مهربانی شهره بودند. هر روز با طلوع خورشید نور طلایی صبح بر گلبرگ‌های صورتی گل‌ سرخ می‌تابید و رایحه‌ی لطیف گل‌های، ‌همه‌جا پراکنده می‌شد ودر کوچه‌های شهر می‌پیچید. اهالی این سرزمین، صبح‌ها با عطر گل بیدار می‌شدند و شب‌ها بربستری از گل سرخ به خواب می‌رفتند. صلح و آرامش برهمه جا سایه افکنده بود و زمین پوشیده بود از گلبرگ‌های نرم و نازک صورتی. مردم این سرزمین از عصاره این گل‌های معطر معجونی می‌ساختند که هر جرعه‌اش ارمغانی از آرامش بود. آن‌ها آسایش و صلح را گرامی می‌داشتند.

به سرزمین گل‌های سرخ خوش آمدید. بطری را باز کنید و قصه بنوشید که شب دراز است و قصه تازه آغاز شده.